Elk jaar met pasen organiseert de Aeroclub Nitra de Pribina Cup. Er doen dit jaar weer zo'n 140 zweefvliegers in 130 zweefvliegtuigen mee aan deze wedstrijd.
Roelof en ik zijn er samen met Ad Ooijevaar en Jeppe de Boer. De grootste delegatie komt uit Duitsland. De Duitsers zijn er met 35 deelnemers.
We zijn op maandag 15 april al naar Nitra gereden. Een reis van 1387 km. Door Tsjechië is het 100 km korter. Die route reden we in 2017. In Oost-Tsjechië hobbelde de betonnen autoweg zo erg dat we liever de langere route via Oostenrijk rijden. De heenreis gaat vlot. Geen files en 's avonds zijn we net voor donker op het vliegveld van Nitra.
We hebben drie oefendagen voordat de wedstrijd begint. We maken drie mooie overlands en verkennen vooral het berggebied ten noorden van Nitra. Van de negen wedstrijddagen worden er slechts vier vanwege het weer gecanceld. In totaal hebben we dus 8 mooie vluchten in Nitra gemaakt. Dat is de lange reis zeker waard.
Voor de reis probeer ik in Leeuwarden zooltjes te kopen die je voeten vijf uur warm houden. Aangezien het ski-seizoen voorbij is zijn ze niet meer te krijgen. De wintermuts, dikke truien en handschoenen gaan mee, maar deze spullen blijven dit jaar in de koffer liggen. Het is namelijk prima T-shirt weer. We maken zelfs een dag van 25 en één van 28 graden C mee.
Dat is aanmerkelijk beter dan de koude wedstrijd van 2017 toen het overdag op het veld 4 graden was. Bij de wedstrijd in 2013 was het weer zo slecht dat Roelof zelfs niet één wedstrijddag had. Ze hadden toen maar één keer eventjes langs de Zobor gevlogen en konden landen op een klein stukje van het veld waar het nog droog was. Onderstaande video van Jens Bouma is toen gemaakt.
Deze keer dus prima voorjaarsweer met mooi vliegdagen.
Voor de eerste zweefvliegstart verschijnt er een oud-militiair vliegtuig dat even een startje maakt. Gewoon tussen de zweefvliegtuigen door van het gras af de lucht in. Hij maakt een paar vluchten achterelkaar. Hij maakt loopings, een rol terwijl hij recht omhoog gaat en vervolgens een zoemertje over het veld. Later horen we dat je voor €500,-- een kwartier mee mag vliegen. Jeppe vindt het wel een originele manier om een te nat zweefvliegveld op een snelle manier droog te krijgen. Ik zal de tip aan de basiscommandant van Leeuwarrden doorgeven.
Dat droog krijgen is nu absoluut niet nodig. De grond is kurkdroog. Er zitten overal muizengangen. Ooievaars lopen rustig rond terwijl de jet laag overkomt. Als het geluid van de jetvliegtuig weer verdwenen is, hoor je weer de krekels. Als dat heel dichtbij is, dan zie je ze ook. Ze kruipen weg in een kuiltje en en als je even geduld hebt, dan komen ze daarna weer tevoorschijn.
Elke ochtend om tien uur begint de briefing met een uitgebreid weerbericht. Wedstrijdleider Vladimir Foltin weet op een positieve en humoristische manier alle opmerkingen te beantwoorden.
Na de meteobriefing worden de opdrachten voor de verschillende klassen uitgedeeld.
Vervolgens wordt de tactiek voor die dag besproken. Hoe laat vliegen we af? Hoe hoog mag je waar vliegen? Welke route langs de bergen is bij deze wind het beste?
De route in de LX8000, in de Nano en in de Oudie zetten, wordt dagelijkse routine.
De 130 vliegtuigen worden in ongeveer anderhalfuur de lucht in gesleept.
Voor de start zorgt dat soms voor veel vliegtuigen in een paar bellen bij het veld.
Bij elke briefing is er ruime aandacht voor de veiligheid. Zo toont de wedstrijdleiding via een softwareprogramma welke kisten te dicht bijelkaar gevlogen hebben. Een computerprogramma (proximity analyse programma uit Australië) verwerkt alle IGC-files van de vluchten en kijkt dan of er zweefvliegtuigen dichter dan 25 m bij elkaar zijn geweest. Het programma is ingesteld op een bubbel van 25 m rondom elk vliegtuig. Zodra iemand boven, onder, achter of voor, binnen de bubbel van een ander vliegtuig komt, wordt dat geregistreerd. Deelnemers die bovengemiddeld vaak te dicht bij andere vliegtuigen geweest zijn, worden zich door dit softwareprogramma hopelijk beter bewust van hun vlieggedrag.
Op de site van de Pribina Cup vind je heel veel prachtige foto's. Deze foto en de vier die hieronder staan komen daar vandaan. 
Aanhaken en starten gaat razendsnel. De hele zweefvliegclub van Nitra is daarbij ingeschakeld.
De clubklasse staat aan de ene kant van het veld en wordt daar opgesleept en tegelijk wordt aan de andere kant van het veld gestart met de andere klassen.
In onze tweezitterklasse doet de splinternieuwe Arcus van Schempp Hirth, die de week hiervoor op de AERO in Friedrichshafen gepresenteerd werd mee.
Slowakije is een prachtig zweefvliegland. De knalgele koolzaadvelden staan in bloei en dat lijkt extra mooi als de zon erop schijnt.In de bergen ligt nog sneeuw op de toppen en er is zelfs nog een skibaan open.
De Zobor, de berg bij Nitra, zorgt elke wedstrijddag voor de eerste thermiekbellen. Op een niet vliegdag hebben we deze berg beklommen. Het leverde, net als in 2017, weer een paar dagen spierpijn op.
Op zaterdag 27 april rijden we na de briefing weer naar huis. Onderweg zien we prachtige bloemkoolwolken en passeren we het ene na het andere front.
Hieronder een video met beelden van een paar vliegdagen.